Een paar dagen geleden vonden we een dode uil in 1 van de kooien. Er zitten 7 ‘barnowls’ in, en zij gaan binnenkort vrijgelaten worden. Eerst zitten ze in een gesloten kooi. Daarna komen ze in een half open kooi terecht waar ze uit kunnen vliegen maar ze worden nog steeds gevoerd in de kooi. De laatste stap is om ze volledig vrij te laten maar toch nog een beetje voedsel te geven zodat ze geleidelijk aan leren om zelf te jagen. Het borstbeen van de uil was heel goed voelbaar en dit is niet normaal. Mark heeft de uil opengesneden om een doodsoorzaak te vinden. Zijn krop en maag waren leeg en voor de rest was alles normaal. De uil was gestorven door uithongering. Nu moesten we zoeken hoe dit kwam. Er waren in het weekend enkele communicatieproblemen geweest tussen het personeel en de uilen waren een dag niet gevoerd en de andere dagen hadden ze veel te weinig eten gekregen. We hebben ze die avond veel eten gegeven en ze hebben het allemaal overleefd de volgende morgen J. Mark had gevraagd of ik het allemaal een beetje in het oog wou houden…men eerste klein projectje J

Dieren voeren is leuk maar toch ook niet altijd. Ossenpikkers zijn kleine vogeltjes die insecten en teken van grotere zoogdieren pikken en opeten. Hun eten klaarmaken vind ik echt walgelijk, maar het moet wel… Je neemt een stuk gehakt en mengt het met poeder, een ei en water. Ok, dit deel is nog cava, maar dan komt het. Je moet bloed toevoegen aan het mengsel, en ook al probeer ik mij in te beelden dat het iets anders is, de geur blijft. En om het nog erger te maken moeten er nog verse, dikke, vol bloed gezogen teken bij als kers op de taart. Jak ! Maarja, tis vant moeten é ;)

Gisteren was het ook nogal een heftige dag. Het begon allemaal rond 16u, tegen de tijd dat we gedaan hadden met werken. Een paar medewerkers hadden een baby Roan-antilope gevonden in het reservaat. Het diertje was maar een paar dagen oud maar zo zwak dat het niet goed kon rechtstaan dus kon hij ook geen melk zuigen bij de moeder. We hebben besloten om het zelf op te voeden. Roan-antilopen zijn prachtige dieren ( google maar is J ) maar helaas ook vrij zeldzaam. Tegen 17u hebben we haar zijn eerste flesje melk gegeven. Ze heeft het helemaal opgedronken, zonder tegenstribbelen. Ze had dus al een tijdje niets meer gedronken en had de nacht waarschijnlijk niet overleefd. Mark heeft mij zo’n beetje geleerd hoe je een antilopenjong de fles moet geven. Het is echt niet zo evident als het eruit ziet. Om 20u ’s avonds zijn we haar terug gaan voeren. Deze keer kon ze op haar poten staan ( nog erg wankel, maar toch al een hele prestatie ). Ik moest er dan over gaan staan en haar ondersteunen met men benen. Dan haar hoofdje omhoog doen en de papfles in haar mond krijgen. Met op de achtergrond het gebrul van de leeuw Leo die in de kooi tegenover de kamer zat. Kmoet toch zeggen, tis angstaanjagend, zo in het donker en maar slechts 10m ver.

Ze heeft niet zoveel gedronken, maar ze heeft wel moeten pissen en haar behoeften doen. Mark en ik waren super blij, want dat is echt een heel goed teken. De eerste week is steeds cruciaal. Maar het gaat nog een hele karwei worden. De kleine moet om de 4u de fles krijgen. Mark gaat het vannacht doen en ik tijdens de dag. Dit moet zo’n 2 tot 3 weken gebeuren en dan gaan we van 6 naar 5 voedertijden. En zo altijd maar afbouwen. Maar de antilope zal maar pas na 3 tot 4 maand vast voedsel kunnen eten. En later is het plan om ze terug in het wild te laten. We kunnen ze nu niet meer terug naar moeder brengen omdat zij het jong zal verstoten…

Maar soit, ik hoop dat ons kleintje het overleefd…