woensdag 30 september 2009

And so, the end is near... :(

Deze dinsdag is Hailey verjaard. Ze is 6 geworden ! We hadden een hele boel kado’tjes gekocht en een cake gebakken de avond ervoor en haar ’s morgens wakker gemaakt. Ze was zo fier dat ze nu 6 is en ze heeft al veel plezier gehad met haar kado’tjes. :)

Dit is men laatste week in Mokopane. De voorlaatste dag om precies te zijn. Vrijdagmorgen rond 4u brengt Mark mij naar de luchthaven van Johannesburg en daar neem ik om 9.25 een vlucht naar Kaapstad. Want... ik ben dan misschien wel weg uit Mokopane, maar zeker nog niet uit Afrika ! In Kaapstad wacht ik op Cindy. Eén van men beste vriendinnen. Samen gaan we dan aan ons avontuur beginnen. De eerste dag in Kaapstad gaan we de Tafelberg bezoeken en nog vanalles. Maar zaterdag wordt het pas echt spannend !

Dan gaan we namelijk de zee in, tussen de witte mensenhaaien (the great white sharks, fantastische naam toch é !) ! In een kooi natuurlijk ;). In Augustus waren er op Animal Planet heel veel programma’s over haaien. Over aanvallen van witte mensenhaaien en de overlevende, en ook over de minder gelukkige. Twas precies om mij te pesten hehe, en Trish en Richard deden ook goed mee om mij schrik aan te jagen. Maar dat is toch niet echt gelukt. Ik kan niet wachten om oog in oog te staan met dit ongelofelijke dier ! Het is in mijn ogen geen mensenkiller, maar gewoon een dier dat zijn best doet om te overleven. Wij hebben trouwens zijn territorium afgenomen. De dag erna vertrekt onze rondreis dan. 3 weken lang gaan we Zuidelijke Afrika doorkruisen. We gaan vanuit Kaapstad naar Namibia, de Kalahariwoestijn in. Daarna met enkele tussenstops naar Botswana, waar we 3 dagen in het hart van de Okavango delta gaan verblijven. De Okavango delta is een super groot moerassig gebied en we gaan daar in een bushcamp verblijven. Maar dat is echt het toppunt van primitief. Geen elektriciteit, geen stromend water, geen wc of douches. Het wordt 3 dagen Back to Basics ! Daarna gaat onze reis verder door naar Zambia. Daar gaan we eindelijk de machtige Victoriawatervallen aanschouwen. Iets wat ik al heel lang wou zien ! En tegen dan is onze reis ten einde.

Cindy neemt een vlucht terug naar huis, maar ik nog niet. Ik kan Zuid-Afrika nog even niet loslaten. Ik weet niet of ik het ooit ga kunnen. Ik vlieg terug naar Johannesburg en neem een taxi naar Pretoria. Daar ga ik nog een week in de Zoo werken. Pretoria zoo is namelijk het hoofd van de zoo in Mokopane. De zoo bevindt zich in een vrij gevaarlijk deel van Pretoria, maar ik ga in de zoo zelf verblijven. En nee, niet tussen de gibbons of lemuren, maar in één van de studentenkamers :). En dan ga ik pas terug richting België. 2 november kom ik aan in de ochtend. En dan is het echt gedaan, finito. Met pijn in het hart moet ik wel zeggen. Ik ben nog niet klaar om Mokopane te verlaten. Ik zou hier gerust nog een paar maandjes langer kunnen blijven, en technisch gezien is dat wel mogelijk. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik mijn vliegtuigticket verzet naar een andere datum ;). Maarja, thuis wachten er ook mensen en zaken om mij...

Maar ik ga dit nooit vergeten, dit is zo’n geweldige ervaring geweest. Ik ben deel geworden van een geweldige familie en ik ben hier altijd welkom. En het omgekeerde geldt ook. En ik weet dat ik hier nog eens terug ga komen. Ik ben altijd al zot geweest van Zuid-Afrika, en nu dat ik hier gewoond heb, is het alleen nog maar verergerd :). Je moet hier eerst gewoond hebben voor je ziet hoe Zuid-Afrika ‘echt’ is. Met zijn goede en slechte kanten.

Nu, tijdens die 3 weken en wanneer ik in Pretoria ben weet ik niet of ik internet ga vinden. Het kan dus zijn dat dit men laatste blog is. Maar blijf maar mailtjes sturen, van zodra ik internet vind zal ik proberen terug sturen en bloggen...

En anders, tot binnen een maand !

 

Aja, er staan nog enkele nieuwe foto’s op de site.

http://s7.photobucket.com/albums/y276/crouchingtiger006/

En de rondreis :

http://www.gapadventures.com/trips/dunes-deltas-and-falls/DCF/2010/

 

 

maandag 28 september 2009

Avontuur !

Donderdag zijn we vroeg vertrokken op weg naar de gamefarm van vrienden van Richard. 200 km later kwamen we aan in het park. We logeerden in caravans in een bushkamp. Het was primitief en in het midden van de natuur. Echt super ! Enkel vogels en natuurgeluiden. We zaten aan de Limpopo rivier. Aan de uiterste grens van Zuid-Afrika want aan de overkant van de rivier was Botswana. We konden niet te dicht bij de rivier komen want er zaten hippos en grote krokodillen. Na al het uitpakken zijn we vertrokken op een gamedrive. Er liepen een paar vrij tamme Nyala’s ( antilopes ) bij ons kamp. De zon scheen, de natuur was prachtig en we hebben verschillende antilopen soorten gezien. Kortom, het was zalig. In de namiddag ging Richard samen met zijn vriend jagen. Hij wou een impala schieten. We hebben veel rondgereden om ze te vinden. Het eerste schot was niet raak en dus moeten we ze weer gaan zoeken. De 2de keer was het raak. Ik ben niet echt een grote voorstander van het jagen maar ik heb hier veel gesprekken gehad met Rewald, de eigenaar van de farm, en ik snap wel waarom en hoe. Ze schieten de oudere dieren, deze dieren hebben niet al te lang meer te leven, en op die manier krijgen de jonge mannetjes ook de kans om de kuddeleider te worden. Wat op zich weer nieuwe en sterke genen in de kudde brengt. Het was een oud mannetje dat Richard geschoten had. Richard schiet alleen voor het vlees en van dat vlees maakt hij lekkere billtong ( gedroogd vlees, een echte Zuid-Afrikaanse specialiteit ). ’S Avond was het pikkedonker bij het kamp. We hadden een paar draagbare lichten en we hebben een kampvuur gemaakt en lekker gebraaid ( bbq :) ). De nacht was rustig, met kikker gekwaak op de achtergrond. We hebben gelukkig geen bezoek gekregen van de hippos of luipaarden :). De volgende dag zijn Richard, Stefan ( een andere vriend van Richard ) en ik vroeg opgestaan en tegen 6u zaten we op ons bakkie ( 4x4 ) op zoek naar gnoe’s. Na 2 uur rondrijden hadden we nog steeds geen gnoe gezien. Dus zijn we terug naar de bushkamp gegaan om wat te relaxen. We hebben geprobeerd om wat te vissen, maar ze wilde niet bijten :P. Daarna zijn we weer teruggegaan. Deze keer hadden we ze gevonden. Rewald, Richard en ik zijn ze dan te voet gaan volgen. En man, hebben wij gelopen ! Maar we hebben er geen kunnen schieten. Daarna moesten we ze weer gaan zoeken. We hebben hun sporen gevonden en zijn deze te voet gaan volgen. Dit was het ‘echte’ jagen, sporen volgen in de bush en heeel stil proberen te zijn :).


Na een 3 kwartier rondlopen hadden we ze gevonden, maar ze hadden ons gehoord en zijn weer gaan lopen. Rewald is er alleen achter gegaan. Richard, Stefan en ik zaten dus alleen in het midden van de bush. We zaten er voor een lange tijd en dus besloten we om de bakkie terug te gaan zoeken. We hebben uren rondgelopen ! Het is echtwel moeilijk om u te oriënteren in de bush. Alles lijkt tenslotte hetzelfde... Onderweg hoorden we in de verte een schot. Aan het geluid konden we horen dat het raak was. Uiteindelijk hebben we de plaats van de bakkie gevonden, of toch de sporen, want de bakkie was weg. Natuurlijk begon het te regenen en na nog een uur ofzo hebben ze ons gevonden, moe en natgeregend... :) Maar het was wel een avontuur. Daarna zijn we de geschoten gnoe gaan opladen. Van zo 1 gnoe kan je 85 kg vlees krijgen ! Eenmaal terug in de bushkamp was het weer donker en het regende. We hebben een kampvuur gemaakt en nog eens gebraaid.

’S Morgens zijn we vroeg opgestaan omdat we op tijd terug in Mokopane moesten zijn. Na enkele uren rijden en een vlugge douche zijn we naar de kapper gegaan. Daarna naar Lee haar huis waar de bruid was. Het was een hectische bedoeling, maar gelukkig was er een beetje wijn om de stress te verlichten :). We waren een half uur te laat in de kerk. De bruidegom begon al schrik te krijgen :). Na de ceremonie die maar een 20-tal minuten duurde zijn we naar de zoo gegaan om foto’s te trekken in de bush. Het was nogal een bedoeling om daar te geraken, met 3 mercedes auto’s, door de modder en de bush. De zon begon al onder te gaan dus het was een race tegen de klok. Na de hele fotoshoot ging iedereen naar de feestzaal waar we lekker hebben gegeten en gedanst. Trish, Richard en Hailey zijn redelijk vroeg doorgegaan, maar ik ben nog gebleven tot het feest gedaan was, zo rond 1u. En zondag was het weer een werkdag. Ik heb zo rond de 600 foto’s getrokken van de trouw dus das wel de moeite. Maar dan hebben ze keuze genoeg voor hun trouwboek hé ;).

woensdag 23 september 2009

Baby's baby's....

Vrijdagnamiddag kreeg ik een telefoontje van Lee ( 1 van de vrijwilligers in de zoo ). Ze zei me dat haar man me vandaag na het werk ging komen ophalen, want ze had een verrassing voor mij :). Na men werk zijn we even naar huis gereden waar ik wat kleren bijeen moest nemen want ik ging blijkbaar bij Lee blijven slapen. Ik was echt benieuwd naar wat de verrassing kon zijn. En...ik had het nooooooit van men leven kunnen raden...

Lee zat in de zetel en fluisterde dat ik naar haar moest komen. En daar lag de verrassing ;). Een kleine baby serval van enkele weken oud ! Ik kreeg het diertje direct op men schoot en het was zo ongelofelijk mooi ! Maar het verhaal erachter was minder mooi. Het was een wild diertje. Vrienden van Lee hadden hem gevonden in een bosbrand de dag ervoor. Er was geen spoor van zijn moeder of andere baby’s. Zijn snorharen waren weggebrand en hij had ook erge brandwonden op al zijn 4 voetzolen. Zijn tong was een beetje verbrand en ook zijn vacht zag er niet al te goed uit. Je wilt u gewoon niet voorstellen hoe erg het moet zijn geweest voor de jonge serval. Voorzichtig probeerde we hem speciale melk te geven. Hij dronk wel, maar niet genoeg. Hij is in slaap gevallen in men armen. Maar als hij wakker was, was hij nog heel wild. Hij loopt rond maar heeft nog veel schrik en stress. Servals kan je makkelijk tam maken en houden als huisdier. Maar dat is wel verboden. We gaan hem naar een rehabilitatiecentrum brengen als hij beter is. Lee heeft al veel dieren opgevoed in haar leven dus hij zit goed bij haar. We hebben hem trouwens ‘spikkles’ genoemd. Dit is een once in a lifetime ervaring...

Zaterdag moest ik werken. Er waren weinig andere verzorgers die dag. Ze waren namelijk allemaal mee aan het helpen om een grote brand te blussen. Tegen de avond konden we goed zien wat er allemaal aan het branden was. De halve berg stond gewoon in vuur en vlam ! Het heeft uiteindelijk 3 dagen geduurd om de brand te blussen. Dag en nacht hebben ze gewerkt, en de sterke wind was niet echt een meevaller. Ik kon niet meehelpen aangezien het te gevaarlijk zou zijn. Sommige vlammen waren wel 2 keer zo hoog als een volwassen man. En als de wind plots draait dan heb je een groot probleem.

Ik ben die avond met Trish en Richard naar de plaatselijke golfclub gegaan waar ik Trish haar vrienden heb ontmoet. En we hebben ons geamuseerd !

Zondag zijn we dan naar The Ranch geweest. We hebben daar genoten van een heerlijk buffet en zijn daarna een gamedrive gaan doen in het leeuwenpark. In het park liepen 5 leeuwinnen en 1 mannetje rond. Ze waren wel vrij tam, maar toch. 1 van hen kwam vrij dichtbij ons open busje... Was wel even schrikken :).

Daarna hebben we een superster ontmoet. Een echte beroemde leeuw, Jack. Hij is 27 jaar nu, wat echt wel oud is voor een leeuw. In zijn jonge jaren heeft hij meegespeelt in films zoals ‘the ghost and the darkness’, ‘the chronicles of Narnia’, en nog veel meer !

En dan waren je welpjes aan de beurt. De dappere mochten in de kooi met de 5 maand oude welpen. Ze hebben toch al wel veel kracht en enkel Trish en ik zijn bij hen gegaan. Je moet ze niet onderschatten...ze zien er lief uit, maar je moet toch oppassen.

Er waren ook welpjes van 6 weken oud. Die waren zoooo schattig. We hebben ermee gespeeld en ze de papfles gegeven. Kortom, het was een geweldige dag om niet meer te vergeten ;).

Gisteren ben ik een heel mooi kleedje gaan kopen... want ik ga het nodig hebben zaterdag ! Lee haar dochter trouwt dan, en ik ben ook uitgenodigd. Leuk hé !

En ze hebben mij zelfs gevraagd om hun huwelijksfotograaf te zijn !! De oorspronkelijke fotograaf had een paar weken geleden plots afgezegd dus zochten ze iemand. Ik ben vereerd en heb er veel zin in. We gaan zaterdag allemaal naar de kapper, en Hailey gaat het bloemenmeisje zijn. Zij mag de ringen gaan afgeven. Dan volgt een fotoshoot in the busveld. Het is echt een mooie plek waar we de foto’s gaan maken. Nu nog enkel hopen op de zon !

De volgende dagen ga ik niet gaan werken. We gaan voor 2 dagen naar een ranch van vrienden van Trish en Richard. We gaan er genieten van de natuur, gamedrives doen en Richard gaat er ook jagen. Het gaan dus nog een interessante paar dagen worden !!!

En er staan nieuwe fotos op de site :)

zaterdag 19 september 2009

Zondag heb ik een echt Zuid-afrikaans doopsel mogen meemaken. Trish haar petekindje ( ongeveer 18 maanden ) werd gedoopt. De hele mis was in het Afrikaans en heb toch wel bijna alles verstaan. Ik kon zelfs meezingen met de liederen. En als ik een woord niet verstond, dan kon ik uit de context wel halen wat het betekende :). Het was nekeer iets anders é. Daarna zijn we lekker gaan braaien (bbq-en), de favoriete ‘sport’ van de Zuid-Afrikaan, bij de ouders van het baby’tje.

Maandag was een gewone werkdag. Ook de hippos krijgen nu hun eten op een andere manier. Ik heb een grote ton, waar gaten in zijn, vastgemaakt aan hun omheining. Hun eten wordt erin gestopt en zij moeten die ton dan vooruit duwen met hun neus. De eerste dag was best wel grappig. Het vrouwtje stond te grommen tegen de ton en wou hem aanvallen. Maar hippos ruiken goed, dus even later besefte ze wel dat het ‘ding’ niet leefde en dat er eten in zat. Maar de techniek om het eruit te halen was nog een ander paar mouwen. Ze ging voor de ton staan en legde haar hoofd erop. Zonder te duwen stond ze daar dan. Hehe, uiteindelijk duwde ze er tegen en het voedsel viel eruit.

Bij het mannetje is het anders gegaan. Het deksel van de ton zat er wel vast op, maar blijkbaar niet vast genoeg. Na 10 minuten had hij het deksel eraf gekregen en draaide de ton om zodat al het eten er in 1 keer direct uitviel. Het was niet echt de bedoeling dat het zo ging gaan maar ja, ik heb ervan geleerd. Daarna besloot hij om de ton in het water te rollen. We zijn achteraf de ton moeten gaan zoeken. Gelukkig was het water niet diep :). Maar de dag erna was ik slimmer. Deze keer hebben de het deksel en de ton aan elkaar geschroefd zodat de hippos ze niet meer open krijgen ! :).

Ook bij de lemuren is het geweldig om te zien hoe zij na een dag opeens inzien hoe ze eten uit bepaalde dingen kunnen krijgen. Het zijn toch wel slimme diertjes.

Dinsdagmorgen, rond 4u was echt hel. Ik voelde mij ziek en moest om het uur overgeven. Had diarree, warm en koud, was moe en zwak. Maar ik wou toch gaan werken. Ik kan het mij niet veroorloven om een paar dagen ziek thuis te blijven, aangezien ik hier niet zo lang meer ga zijn. Maar als ik neer zat was het wel beter, dus kon ik beter in de zoo de dieren observeren ipv thuis in bed te liggen. ’S Avonds zijn we dan naar een dokter geweest. Ik heb blijkbaar een maaginfectie. Veel mensen in dit stadje hebben het deze tijd. Het weer gaat van (relatief) koud naar heel warm. De voorbije 2 dagen was het zelfs 38 graden. Ge kunt u dus voorstellen dat het niet echt zo leuk is om u dan slecht te voelen.

Ik heb van de dokter veeeel pillen meegekregen. ‘Smorgens moet ik er 8 ( waarvan 6 verschillende ! ) innemen, ’s middags 6 en ’s avonds weer 8. Ge kunt dus al wel uitrekenen dat het er heeel veel zijn op een dag. Als ik al die pillen zo zie liggen is het precies of ik halfdood ben ofzo... :)

Maar ze helpen wel. Ik voel mij de laatste dagen al beter. Nog niet 100% maar we komen er wel. Ik mag van de dokter ook geen melkproducten ( zoals melk, yoghurt, kaas) meer eten voor een tijdje. Wel vrij lastig want ik at die dingen bijna elke dag. Maar we zullen maar braaf luisteren zeker ;)

Deze zondag neemt men gezin mij mee naar ‘The Ranch’. Daar gaan we genieten van een heerlijk buffet en erna gaan we een gamedrive doen tussen enkele half tamme leeuwen. En misschien hebben ze er ook welpjes.

Het verslag volgt later ! :)

donderdag 10 september 2009

Vanalles en nog wat :)

Het is hier warm ! Echt veel te warm voor een gewone lentedag, maar ik vind het niet echt zo erg ;). Het is al de hele week rond de 30 graden. Nu zien hoelang het zo zal blijven... In de zoo gaat alles goed. Ik ben begonnen met verrijkingsmethodes te gebruiken bij de gibbons. Enja, ze hebben de eerste dagen toch wel met mijn voeten gespeeld ze :). Ik had gaten gemaakt in een bamboo stok en er voedsel ingedaan. De bedoeling was dat ze ermee zouden spelen en schudden zodat het eten eruit zou vallen. Dan zijn ze toch een tijdje bezig ipv zich te vervelen. Maar ge moet niet denken dat die gibbons mijn plan doorhadden ! Ze hebben de stok gewoon genegeerd. Wat ik ook probeerde, het lukte niet. En uiteindelijk is hij in het water beland :P. Maar ik ben koppig en zal niet opgeven ! Kga volgende week nog wat andere dingen uitproberen met die stok. Men 2de poging met een net vol eten op te hangen werkt wel. Ze zijn toch wel een tijdje bezig om het eten tussen de mazen uit te halen. Gibbons – Lies : 1-1 !

Berichten over de varkensgriep hoor je nu overal op tv tegenwoordig. Het zit echt in de hele wereld maar het lijkt altijd wel ver van je bed. Maar opeens was hij toch wel heel dichtbij. Trish is vorige week ziek geworden. Gelukkig is ze op tijd naar de dokter gegaan die haar een injectie en medicijnen heeft gegeven zodat de ergste symptomen uit bleven. Ze had de varkensgriep... But don’t worry, ik ben niet ziek en ik let op dat ik niet te dicht bij haar kom enz. Dus zo erg is het niet maar het is toch wel even schrikken.

Zondag had Lee, een vrijwilligster, mij uitgenodigd voor een braai (bbq) in de zoo samen met haar man en enkele vrienden. Het was leuk om eens in de te zoo te zijn zonder te moeten werken :). Het was lekker en gezellig. Tegen 16u is Mark met zijn familie ook gekomen. De vrienden van Lee hadden enkele dode vogels ( fazantachtige vogels ) bij die we gingen voeren aan de leeuwen, de servals, de cheetahs en de afrikaanse wilde honden. Ik mocht mee in de verblijven van de servals, de cheetahs en de wilde honden en ik heb enkele zalige foto’s kunnen maken ! Ik zal ze binnenkort op de website zetten. S’avonds ben ik naar Lee haar huis geweest om haar diertjes te ontmoeten. Zij en haar man hebben een kippenboerderij met een groot stuk reservaat achter. Er lopen hier 2 vrij tamme zebra’s rond. We zijn ze gaan zoeken maar hebben ze helaas niet kunnen vinden. De zebra’s zijn in het wild geboren en lopen hier vrij rond, maar na al die jaren zijn ze redelijk tam geworden en je kan ze uit de hand voeren. Iets wat zeldzaam is bij zebra’s.

Maar volgende keer beter. Lee heeft ook een hele boel super schattige ‘bushbabies’. Bushbabies zijn een soort van nachtaapjes. Lang geleden had ze 2 verstoten bushbabies opgevangen. Maar ze zijn beginnen kweken en nu heeft ze er een 15-tal. De meeste zijn nog niet gewoon aan mensen en ze gaat hen weer vrijlaten in het wild. Maar 3 zijn heel tam. Zij kunnen nooit worden vrijgelaten. 1 van hen had vroeger zijn poot gebroken, een andere heeft oogproblemen en de 3de heeft een beetje veel overgewicht en kan niet samenleven met de andere bushbabies. Ze hebben hem bij iemand gevonden, helemaal alleen in een super kleine kooi waar hij niet kon springen en geen sociaal contact had. Het is erg hoe wreed mensen toch kunnen zijn...

Ik heb een beetje met de tamme bushbabies gespeeld. Ze springen op en af je ( ze kunnen wel tot 5m ver springen ) en markeren je met hun geur. En ze vinden het super leuk om in je decolté te kruipen :P. Maar ze zijn zo lief !

Zondagnacht is er nog iets heel leuk gebeurd. De zwangere kat is eindelijk bevallen! De laatste dagen had ze echt een dikke buik, en ze was rusteloos. Ze wist niet goed hoe en waar ze moest liggen, zat te janken enz. En als ze neer lag zag je haar buik fel bewegen door de kleintjes.  Het was echt wel fascinerend om te zien. Het zijn uiteindelijk 4 kleintjes geworden, 2 grijze en 2 zwarte. Ik vind het wel spijtig dat ik ze niet meer ga zien rondlopen en opgroeien...want binnen een 3-tal weken is het hier gedaan voor mij in Mokopane. Maar de weken zullen druk zijn en men vrije zondagen zijn al vol gepland ! Maar dat ga ik jullie nu nog allemaal niet vertellen ;).. hehe...ge zult moeten wachten !


PS : de foto's staan op de website ;)

maandag 31 augustus 2009

Party time !

Het was weer een plezante week. In de zoo zelf is er niet zoveel gebeurd maar het waren vooral de avonden die super leuk waren :). Maar ik ga eerst nog een paar dingen zeggen over de zoo. Ik ben ondertussen ook begonnen met het observeren van de lemuren. Ge weet wel, die I-like-to-move-it Madagascar dudes... Zo’n geweldig schattige beestjes. Ze zitten vaak te zonnenbaden, in hun typische houding, benen half gekruist en armen open gespreid naast hun lichaam. Het heeft iets weg van een meditatie/boeddha houding. Maar super schattig dus ! Vorig weekend had ik ook huiswerk meegekregen. En klein ziek konijntje waar ik voor moest zorgen. Moest het mee naar huis nemen en in men kamer houden zodat de kat en de honden er niet bij konden. Het is al veel beter nu, en terug in de zoo. De staking is trouwens over sinds vorge week. De werknemers hebben een kleine loonsverhoging gekregen ( waar ze eigelijk nog ni echt content mee waren, en ze verdienen hier echt wel goed geld in vergelijking met andere jobs in zuid afrika ). Maar ben blij dat alles weer normaal is.

En het laatste over de zoo gaat over de leeuwen. Die zijn nu al een paar dagen veel lawaai aant maken. Ze zijn namelijk aan het paren. Ik wou dat nu eigelijk wel is zien. Want het klinkt toch wel vrij heftig :P. Zaterdag had ik even 10 min tijd om te gaan zien en ik hoopte dat ik ook iets te zien ging krijgen. Toen ik bij hun kooi kwam lagen ze allebei op de grond, lui te wezen. Toen het mannetje mij zag stond hij recht en begon wat te grommen tegen het vrouwtje. Die zette zich ook recht enja, twas van da. Nog wat grom en gebijt en na 10 seconden was het al gedaan... Vrij snel dus, maar ze houden het wel ongeveer zeven dagen vol, en om de paar uur... Het was wel leuk om eens te zien, op zo’n halve meter van mij vandaan.

Nu, het leukste van deze week waren de avonden. We waren in het begin van de week bij vrienden van Trish gaan eten. En erna hebben we het gezellig gemaakt. Blackjack gespeeld en wat gedronken...en veel gelachen. Een paar dagen later zijn zij bij ons komen eten en dan hebben de we muziek goe hard gezet en is goe liggen shaken. Vrijdag is John bij ons komen logeren voor het weekend. Hij is een 40-jarige man die in Botswana woont. Hij is grappig, en zeeer charmant. Maar hoe kan het ook anders, hij is een Griek :).

Ik vond het zo leuk om nog eens Grieks te kunnen praten en hij ook. We zijn die avond op restaurant gaan eten en ook deze keer veel gelachen met John ( eigelijk Ioannis in het Grieks ) en Richard, die allebei al een paar wisky’s op hadden. ’s Avonds weer goeie muziek opgezet en dansen ! Richard heeft mij zelfs de ‘two step’ leren dansen. De avond erna zijn we naar een diner geweest van de jagersvereniging van Mokopane, waar Richard lid van is. Ik heb er verschillende soorten wild gegeten. Mark, men stagebegeleider was er ook, en het was zo grappig om hem te zien dansen. Maar hij kon het wel. Wij zijn niet lang gebleven. De muziek was op zen minste gezegd een beetje ouderwets :). Dus zijn we thuis verder gaan dansen. John was hier in Mokopane voor een kleiduiven schietwedstrijd. We zijn zondag gaan zien en man, dat zag er echt moeilijk uit !  Maar het was is leuk om het in het echt ze zien en er waren veel goede schutters. En John heeft toch een zilveren medaille gewonnen in zijn categorie. Daarna natuurlijk naar de plaatselijk pub geweest. Vind het wel spijtig dat John terug naar Botswana moest vandaag, ik kon het goed met hem vinden, zo europeanen onder elkaar :). En vooral het Grieks was leuk, niemand die ons kon verstaan , hehe ! Maar misschien komt hij nog is dag zeggen als ik op rondreis ben in Botswana volgende maand...

zondag 23 augustus 2009

Foto's !!!

Een deel van men foto’s heb ik op mijn site gezet. Het zijn 2 albums, de zoo zelf en St. Lucia... Zo kunnen jullie een idee krijgen van hoe het hier is...

De foto’s van de zoo staan op de hoofpagina (op de foto klikken om te vergroten ;) ) en voor die van St. Lucia moet je links onder ‘albums’ op ‘zuid-afrika’ en daarna op ‘St. Lucia’ drukken :)

http://s7.photobucket.com/albums/y276/crouchingtiger006/ 


Enjoy ! 

woensdag 19 augustus 2009

Vlechtjes in het haar en zand tussen de tenen...

St. Lucia was geweldig !! Het was wel nogal iets om daar te geraken. Normaal is het 6u rijden maar dat is buiten wegenwerken gerekend. We waren om 7u ’s morgens vertrokken en na een tijdje rijden kwamen we aan de eerste wegenwerken. Het komende stuk van 100km waren ze aan het vernieuwen en het ging wel 6u duren om erdoor te geraken met al het wachten en de files. Dus hebben we besloten om een wegomlegging te nemen, helaas was die 250km lang... Maar onderweg hebben we wel super mooie landschappen gezien. We reden door bossen, suikerplantages, dorpen, verlaten stukken... We hebben op een gegeven ogenblik ook veel geluk gehad, want voor ons had een vrachtwagen een groot stuk hout verloren dat dwars over de weg kwam te liggen. We konden niet anders doen dan rechts uit te wijken, terwijl er op dat baanvak een grote camion op ons afkwam. Gelukkig is Richard een goede chauffeur, want we zijn nog net op tijd terug op het linker baanvak kunnen geraken. Was dat ff een adrenalinestoot. We reden 120km/h dus als we over het hout hadden gereden hadden we zeker overkop gegaan… Jah, het verkeer en de wegen hier zijn niet altijd even veilig...Zeker ‘snachts niet. Er is hier geen straatverlichting en er zijn ook niet veel hekken langs de weg zodat vee en wilde dieren elk moment je pad kunnen kruisen. Om dan nog te zwijgen van de bevolking die je dus totaaaal niet ziet als ze opt straat lopen.

Uiteindelijk tegen 18u in St. Lucia aangekomen en ons gerief in het hotel gedumpd. Het was pikkedonker maar toch wilden we naar de zee gaan. En het was echt zalig… het geruis van de zee, de ontelbare sterren in de hemel en het zand onder onze voeten. We zijn even in de zee gaan staan met onze voeten, en natuurlijk kwam er net een grote golf ( die we niet zagen aankomen in den donker natuurlijk ) dus waren onze broeken tot boven doorweekt…  Vroeg in ons bedje gekropen om tegen 9u al opt strand te staan. Het was niet super warm, maar ben toch in de zee gegaan, maar zwemmen zat er niet echt in. De golven waren vrij hevig en ik moest men best doen om recht te blijven staan. Tegen 13u lekker seafood gaan eten en het stadje verkend. Er liepen veel toeristen rond. Daarna hebben Hailey en ik ons haar laten vlechten. Twas best wel cool J. Nekeer totaal iets anders. Tegen de avond terug naar ons hotel gegaan. We verbleven in de penthouse, en da was sjiek ze. We hadden een mooi uitzicht op een rivier en een bubbelbad op het terras. Die hebben we volgekapt met badschuim en dan heb ik er met Hailey in gespeeld. Zondag zijn we vroeg opgestaan om naar Durban te gaan ! Ik weet niet waarom, maar ik wou altijd al wel is in Durban zijn geweest. We gingen naar 1 van de grootste aquaria van Zuid-Afrika gaan. Toen we daar parkeerde kwam er een man naar ons om te vragen of we niet naar een presentatie van een half uur wilden luisteren over hun product en in ruil kregen we dan gratis tickets voor het aquarium. Ook hebben we een fles champagne en een reis van 2 weken gewonnen J. Het aquarium was super mooi, het was gebouwd in een oude tanker. Er waren veel haaien en we zijn ook naar een dolfijnenshow gaan zien. Daarna zijn we op de dijk van Durban iets gaan drinken. Durban is gekend voor zijn stranden en surfers. Maar ik moet zeggen dat ik toch wel een ander beeld van Durban had. Hoewel de stranden mooi zijn is het centrum echt wel akelig. Om uit het stad te geraken moesten we door enkele vieze en onveilige buurten.

Na 2u rijden waren we terug in St. Lucia waar we op het strand een fles wijn hebben opengedaan. We zaten er rustig te genieten van de zee en de wijn toen Trish opeens al schreeuwend opsprong en al haar wijn op mij morste. Eerst had ik niet door wat er gebeurde, tot ik de grote krab zag die vanonder haar voeten uit het zand was gekomen… Man, hebben wij ff gelachen J ! Maandag zijn we om 9u een bootcruise gaan doen op de wetlands van St. Lucia. We hebben krokodillen, nijlpaarden en hun baby’tjes, en vele vogels gezien. Daarna nog even naar het strand geweest. We moesten nog een fles vullen met zeewater voor de kuisvrouw die bij hen werkt. Volgens de zwarte cultuur is zeewater heilig en ze geloven zelfs dat als je ervan drinkt, je de lotto zult winnen… Waar halen ze het toch vandaan :P. Daarna een lang rit ( vol wegenwerken ) terug naar Mokopane.

Blijkbaar ben ik dit weekend op tv geweest ( de eerste dag dat ik hier aankwam hadden ze mij geinterviewd voor een programma over buitenlandse studenten ). De ouders van Trish hadden ons gebeld om te zeggen dat vrienden van hen mij op tv hadden gezien. Gelukkig heb ik het zelf niet gezien, want ik had mijzelf waarschijnlijk kei hard uitgelachen :P.  

Het weekend dat ik weg was zijn er een paar dingen gebeurd in de zoo. De mensen van de zoo van Pretoria zijn in staking gegaan. Ze willen onder andere een loonsverhoging van 9% maar het bestuur zegt dat ze dat niet kunnen doen omdat ze het geld ervoor niet hebben. Een deel van de mensen hier in Mokopane gaat ook staken, wat dus meer werk betekent voor mij en de andere vrijwilligers. Ik had eens gevraagd hoelang zo’n staking kon duren, ik dacht een week of 2 ofzo… Maar nee, zo’n staking kan een aantal maanden duren… Dusja, het gaat hier nog iets worden.

maandag 10 augustus 2009

Zon, zee en strand !

Zondag 2 Augustus zijn we naar een krokodillenfarm geweest. Het begon met de schattige kleintjes van een paar maand oud tot de grote kanjers. Er waren er een paar bij van 40 jaar en ongeveer 4m lang. Maar deze dieren kunnen wel tot 200 jaar oud worden in gevangenschap en tot 6m lang ! Die zou k toch liever niet tegenkomen int wild… Maar het was leuk en leerrijk. Daarna zijn we naar een all you can eat ( voor maar 8 euro ) geweest en we hebben ons letterlijk bijna dood gegeten. Ik heb van de ganse dag nix meer binnen kunnen krijgen. De dagen erna waren gewone werkdagen. Veel nieuwe dingen zijn er niet gebeurd. Er waren een paar nieuwe studenten, 1 uit Amerika, maar hij bleef maar een paar dagen, en iemand uit Ghana en een Zuid-Afrikaans meisje.


Kzal eens vertellen hoe men dagje er normaal uit ziet. Ik sta meestal op rond 6.30 ( maar blijf vaak 10 min langer liggen J ). En tegen kwart na 7 komen zij mij ophalen. Dan rond 8u begin ik het voedsel voor de ossepikkers, de lemuren, de papagaaien en de gibbons te maken. Tegen half 10 ga ik de gibbons observeren. Deze week ga ik een paar nieuwe dingen proberen zoals speelgoed met eten in enz , want momenteel zijn ze nogal vrij inactief gedurende de dag. Dat is ook direct met opdracht voor school. Ik moet zien of ik dingen in hun voeding kan veranderen en zien of dit een effect heeft op hun gedrag. Daarna maak ik het eten voor de pygmy hippos en de emoe. Soms ga ik mee in het reservaat om de cheetahs, de wild dogs, de buffels, de neushoorn en de Roan-antilopen te voederen. Daarna terug naar de gibbons. In de namiddag zetten we de 2 pygmy hippos bij elkaar en zien we wat er gebeurd. Ook bij hen ga ik nieuwe dingen proberen en hun verblijf veranderen. Daarna terug naar de gibbons en de dag zit erop rond 16u. Ik rij met Mark mee en meestal blijft hij nog tot 18u in de zoo, dus werk ik wat op men laptop of surf ik wat op internet. Dan thuis en douchke in en help ik een beetje met het eten. Tegen 19u eten we meestal. Daarna werk ik ofwel nog op men laptop of kijken we wat tv. Op zaterdag is het Rugby, de sport waar elke echte Zuid-Afrikaan zot van is. Ik begin het ook wel te volgen, hoewel ik soms eeecht niet snap waar ze mee bezig zijn :P. Maar de Zuid-Afrikaanse ploeg, “de spingbokken” hebben al 3 keer op rij gewonnen, dus het is hier wel ambiance.  Gisteren was het trouwens een feestdag, namelijk ‘Woman’s day’ J. Dat mogen ze in belgië anders ook eens invoeren ;).

 

Er er zijn nog wel een paar dingen die Belgie aangenamer zouden maken J. Ik heb hier in Zuid-Afrika enkele nieuwe dingen ontdekt en ok, ik geef het toe…het is tijd om het te aanvaarden (maar stiekem vind ik het niet zo erg ;) )… ik ben er verslaafd aan geraakt, en zal ook niet terug keren naar Belgie zonder die dingen in men rugzak  ! Het eerste hemelse ding is chutney of blatjang in het Zuid-Afrikaans. Het is een soort saus, lijkt een beetje op zoet-zure saus ( en sommige weten wel dat ik daar zot van ben ;) ). En ge kunt het echt bij elk gerecht gebruiken… Mmm, daar gaan er een paar flesjes mee van naar huis. En ik heb nieuwe groenten en fruit ontdekt, met coole namen ! Butternut, pawpaw, germsquase… Ook butternut is mijn grote favoriet geworden. Het is familie van de pompoen en ik ga een paar zaadjes meenemen en ze in men tuin planten. Normaal moet dat wel lukken. En ik denk wel dat ik het ergens in Belgie kan vinden. Kzal jullie dan ook eens laten kennis maken met the famous butternut ;). En billtong, dé specialiteit van Zuid-Afrika. Gedroogd vlees van gemsbok of rund… Richard maakt het zelf en ook daarvan ga ik een pak meesmokkelen naar huis. En braaipap, hiervan leeft Zuid-Afrika blijkbaar. Het wordt heel vaak gegeten door de zwarte bevolking. Hij lijkt een beetje op couscous. Dus verwacht jullie maar aan een butternut met braaipap maaltijd als ik terug ben en een beetje billtong als snack ! Maar hopelijk zijn er deftige afrikaanse winkeltje in Belgie zodat ik niet ga moeten afkicken als k terug ben.


Meestal werk ik een 6 dagen week maar deze week gaat anders zijn J. Vrijdagmorgen vertrek ik met de familie voor 4 dagen naar St. Lucia aan de noordkust van Kwazulu Natal ! (ongeveer 6u rijden). We verblijven in the Lake view canbanas aan het strand en normaal is het zeewater warm genoeg om in te zwemmen. Laten we hopen J. We blijven er tot maandag dus gaan waarschijnlijk veel relaxen en veel dingen gaan bezoeken. Trish, Richard en Hailey zijn er ook nog nooit geweest en er zijn kei mooie natuurgebieden en misschien gaan we ook eens een kijkje nemen in Durban, als het niet te ver rijden is. Maar allesinds gaat het geweldig worden !! De rede waarom we gaan is omdat Trish heel veel punten heeft waarmee ze gratis in verschillende hotels kan gaan logeren. Haar punten vervallen in December dus moeten we ze nu opdoen J. We moeten enkel ons eigen eten voorzien. En het is een sjiek hotel, alé, meer een soort van grote bungalow dat eigelijk voor 8 man gemaakt is en met een mooi zwembad. Maar ik zal het jullie wel allemaal vertellen als ik terug ben maandag. Ik zal ook wat foto’s op een website zetten dan. Man, ik zie er zooo naar uit !!!

vrijdag 31 juli 2009

Vorige week donderdag heb ik een heel belangrijk lesje geleerd. Planten en bomen hier in Zuid-Afrika hebben doorns… De gewoonte van doornloze bomen in België heeft ertoe geleidt dat ik nu 2 grote schrammen op men gezicht heb staan. Ik was niet aan het opletten toen ik voorover boog en de plant had mij te pakken. Het ziet er wel stoer uit, iedereen vroeg mij met welk dier ik gevochten had maar helaas, het was maar een plant. Jah, ze hebben hier gelachen…De schrammen zijn aan het genezen maar je ziet het toch nog een beetje nu. Zaterdag een luie vrije dag gehad en films gezien met de rest van de familie. Zondag ben ik met Mark meegeweest om een mankende Kudu ( soort antilope ) te zoeken in het reservaat...Ni simpel ! Mark was van plan om hem neer te schieten want hij was al oud en als het manken te erg was, zou hij het toch niet overleven. Maar de oude bok was te snel voor ons, dus het manken was zo erg nog niet J. Daarna mocht ik helpen met het vangen van 2 afrikaanse wild dogs (geen gewone honden, maar wilde hondachtige dieren die in de savannes van afrika rondlopen ) in de zoo. Ik moest in de cheetahkooi gaan staan ( die lekker achter de boom lag te slapen ) en het touw dat ik vast had moest ik lossen als de wild dog in de kooi was om het luik te sluiten. De bedoeling was dat Mark hun chipnummer kon lezen met een speciaal apparaat. Na enig gewriemel en een paar aanvalspogingen van de wild dog is het toch gelukt. Vervolgens ben ik gaan kijken hoe Mark een autopsie uitvoerde op de kleine Roan antilope. Het was niet leuk om te zien, maar wel interessant. We hebben namelijk ontdekt dat het diertje een hartaandoening had. Een deel van haar hart was onderontwikkeld. Zij had ook een beginnende infectie op haar longen. Zij zou het dus zo is zo niet overleefd hebben...

Voor de rest ging alles de volgende dagen zijn gewone gangetje. De pygmy hippos die ik dagelijks observeer zijn solitaire dieren, maar wanneer we hen voederen proberen we ze samen te zetten. We willen ze laten paren. Maar daar heeft het vrouwtje tot nu toe niet zoveel zin in. Ze wordt pas om de 30 dagen bronstig voor 3 dagen. En we weten niet wanneer die moment valt :p. Momenteel is ze het mannetje meer aan het proberen aanvallen dan wat anders… Maar ooit moet het toch is lukken J.

Het leuke aan het observeren van dieren hier is dat er altijd wel iets anders te zien is. Toen ik de hippos aan het observeren was liepen er achter het hek een paar zebras langs. Bij de gibbons zag ik eekhoorns, aapjes, mangoestes, antilopes, reigers, ijsvogels en veel kleurrijke vogels ( blauwe, groene, paarse, roze, gele… daar kunnen de belgische vogels nog iets van leren J ).

Gisteren hadden ze mij gewaarschuwd, er gaat vandaag een koud front komen tot volgende week donderdag en het gaat koud zijn. Ik had dus al genoeg warme kleren in men zak gestoken voor vandaag but guesse what… het is 30 graden… Maar hier veranderd alles vrij snel dus we zullen wel zien morgen.

Ik zal julie volgende keer wat vertellen over hoe men dagje er hier normaal uitziet en wat ik hier nu eigelijk doe J. En over de leuke dingen die we zaterdag na men werk en zondag gaan doen ;).

woensdag 22 juli 2009

What a week...

De voorbije week was ook weer heftig. Vorige week donderdag waren er een paar dierenartsen op bezoek. We zijn met hen het reservaat in gegaan. Haalt daar 1 van die dierenartsen een geweer boven. Ik dacht van ‘aja, en wat is de bedoeling ?’. Ze waren blijkbaar van plan om 2 Roan-antilopen te schieten, met een verdovingsmiddel natuurlijk J. Ze gingen de 2 onderzoeken. Het schieten zelf was snel gebeurd, maar dan moesten we ze terugvinden want ze waren natuurlijk gaan lopen...

De eerste was niet ver gaan lopen, maar de 2de daarentegen… Wij zijn met zen alle de Afrikaanse bush ingetrokken. Het is echt ongelofelijk hoe snel je elkaar uit het oog verliest wanneer je tussen de takkenzee aan het lopen bent. Uiteindelijk de antilope gevonden, onderzocht, stalen genomen en een tegenmiddel gegeven. En jak, op men broek zaten wel zeker een 5-tal teken maar het zouden geen dierenartsen zijn geweest moesten ze geen middel hebben om op de teken te spuiten en hen te doden. Daarna nog een hele toer in het park gedaan en veeel wilde dieren gezien J. Tegen de avond moesten we weer de bush in met de andere medewerkers om een jonge antilope te zoeken. Een paar medewerkers waren ervan overtuigd dat ze een jong diertje hadden gezien dat er heel zwak uitzag. Ik mocht niet alleen in de bush want ( en nu zeggen ze da pas ) er waren de laatste dagen een paar zwarte mamba’s gezien. ( vrij gevaarlijke slangen waar je liever niet op trapt…). Na 3 kwartier zoeken niets gevonden. En deze keer hadden we geen tekenmiddel. Ik heb echt, zonder te overdrijven, een stuk of 10 van mijn broek moeten afslagen ( en dan zeggen ze dat er in de winter niet zoveel teken zijn ! ). Maar, 1 had me toch te pakken heb ik later ontdekt.

Vrijdag deed de baby Roan-antilope het zeer goed ! Ik moest haar overdag om de 4u de papfles geven. Ze stond zelf recht, achtervolgde mij en zat voortdurend aan mijn kleren te zuigen, in de hoop om melk te krijgen. Ze was echt zooo schattig !

Zaterdagmiddag echter dronk ze minder en ze bleef ook gewoon liggen ipv recht te staan. Tegen het einde van de dag wou ze zelfs haar hoofd niet meer opheffen… Zondag had ik een vrije dag. Ik ben met Trish, Richard en Hailey ( men gastgezin ) naar Pietersburg gegaan om de ouders van Trish te bezoeken. Ze leefde omringd door een wijds landschap en hun dieren ( vee, paarden, schapen..). Het was ontspannend en rustgevend, maar toch was ik bezorgd over de kleine antilope.

Mark zorgde voor haar zondag en hij zei me dat ze ook zondag vrij zwak was. Ze had diarree, maar we gaven haar medicijnen. Maandag was zwaar. Vanaf nu moest ik haar om het uur voeden, maar elke voederbeurt duurde al vlug een half uur. Ondertussen had Lee, 1 van de vrijwilligers, een mand met 6 babykonijntjes ( echt super, super klein ) mee, die om de 2 uur gevoederd moesten worden. Ik was echt een mama die dag, melk hier en papflessen daar, van de antilope naar de konijntjes en weer terug. De antilope was weer ietsje beter tegen de middag. Ze stond weer recht. Maar tegen de avond toe is ze gecrashed. Ik moest haar hoofd opheffen om haar te laten drinken. En gistermorgen was er slecht nieuws. Men kleine Roan-antilope was s’nachts rond half 4 gestorven. En dat doet zeer ! Ik heb de dag ervoor voor haar gevochten, ik zat bijna constant bij haar om haar toch iets te laten drinken. Ik had er mij vrij hard aan gehecht…twas men kleine baby…

De rest van de dag zoveel mogelijk men gedachten proberen te verzetten. En in Afrika gebeurd er altijd wel iets waardoor je alles weer heel even vergeet. Rond 16.30 kreeg Mark een telefoontje dat er een brand was aan de grens van het reservaat. We hebben de auto met de watertank en het blusmateriaal ( branden komen hier regelmatig voor, dus ze zijn voorzien) genomen en zijn naar de brand gegaan. Daar aangekomen regende het verbrande plantendelen, en wanneer je ze vast nam, verpulverde ze tot as. Het vuur was niet zo groot, maar toch. Vuur kan heel verraderlijk zijn ! De brandweer is gekomen en na een beetje blussen was het meeste vuur verdwenen. We hadden chance dat er geen wind was en dat de planten vrij sappig waren, waardoor het vuur zich niet snel kon verspreiden…Tegen 16.30 thuis gekomen van een bewogen dag en goe lang onder de douche gestaan…!

Aja, en moest ge iets willen sturen, ni naar men oud nummer sturen want ik heb een nieuw Zuid-Afrikaans nummer : +27710042954

donderdag 16 juli 2009

Een paar dagen geleden vonden we een dode uil in 1 van de kooien. Er zitten 7 ‘barnowls’ in, en zij gaan binnenkort vrijgelaten worden. Eerst zitten ze in een gesloten kooi. Daarna komen ze in een half open kooi terecht waar ze uit kunnen vliegen maar ze worden nog steeds gevoerd in de kooi. De laatste stap is om ze volledig vrij te laten maar toch nog een beetje voedsel te geven zodat ze geleidelijk aan leren om zelf te jagen. Het borstbeen van de uil was heel goed voelbaar en dit is niet normaal. Mark heeft de uil opengesneden om een doodsoorzaak te vinden. Zijn krop en maag waren leeg en voor de rest was alles normaal. De uil was gestorven door uithongering. Nu moesten we zoeken hoe dit kwam. Er waren in het weekend enkele communicatieproblemen geweest tussen het personeel en de uilen waren een dag niet gevoerd en de andere dagen hadden ze veel te weinig eten gekregen. We hebben ze die avond veel eten gegeven en ze hebben het allemaal overleefd de volgende morgen J. Mark had gevraagd of ik het allemaal een beetje in het oog wou houden…men eerste klein projectje J

Dieren voeren is leuk maar toch ook niet altijd. Ossenpikkers zijn kleine vogeltjes die insecten en teken van grotere zoogdieren pikken en opeten. Hun eten klaarmaken vind ik echt walgelijk, maar het moet wel… Je neemt een stuk gehakt en mengt het met poeder, een ei en water. Ok, dit deel is nog cava, maar dan komt het. Je moet bloed toevoegen aan het mengsel, en ook al probeer ik mij in te beelden dat het iets anders is, de geur blijft. En om het nog erger te maken moeten er nog verse, dikke, vol bloed gezogen teken bij als kers op de taart. Jak ! Maarja, tis vant moeten é ;)

Gisteren was het ook nogal een heftige dag. Het begon allemaal rond 16u, tegen de tijd dat we gedaan hadden met werken. Een paar medewerkers hadden een baby Roan-antilope gevonden in het reservaat. Het diertje was maar een paar dagen oud maar zo zwak dat het niet goed kon rechtstaan dus kon hij ook geen melk zuigen bij de moeder. We hebben besloten om het zelf op te voeden. Roan-antilopen zijn prachtige dieren ( google maar is J ) maar helaas ook vrij zeldzaam. Tegen 17u hebben we haar zijn eerste flesje melk gegeven. Ze heeft het helemaal opgedronken, zonder tegenstribbelen. Ze had dus al een tijdje niets meer gedronken en had de nacht waarschijnlijk niet overleefd. Mark heeft mij zo’n beetje geleerd hoe je een antilopenjong de fles moet geven. Het is echt niet zo evident als het eruit ziet. Om 20u ’s avonds zijn we haar terug gaan voeren. Deze keer kon ze op haar poten staan ( nog erg wankel, maar toch al een hele prestatie ). Ik moest er dan over gaan staan en haar ondersteunen met men benen. Dan haar hoofdje omhoog doen en de papfles in haar mond krijgen. Met op de achtergrond het gebrul van de leeuw Leo die in de kooi tegenover de kamer zat. Kmoet toch zeggen, tis angstaanjagend, zo in het donker en maar slechts 10m ver.

Ze heeft niet zoveel gedronken, maar ze heeft wel moeten pissen en haar behoeften doen. Mark en ik waren super blij, want dat is echt een heel goed teken. De eerste week is steeds cruciaal. Maar het gaat nog een hele karwei worden. De kleine moet om de 4u de fles krijgen. Mark gaat het vannacht doen en ik tijdens de dag. Dit moet zo’n 2 tot 3 weken gebeuren en dan gaan we van 6 naar 5 voedertijden. En zo altijd maar afbouwen. Maar de antilope zal maar pas na 3 tot 4 maand vast voedsel kunnen eten. En later is het plan om ze terug in het wild te laten. We kunnen ze nu niet meer terug naar moeder brengen omdat zij het jong zal verstoten…

Maar soit, ik hoop dat ons kleintje het overleefd…

 

dinsdag 14 juli 2009

Zaterdagmorgen goed en wel aangekomen om 7u en mijn stagebegeleider Mark Howitt en zijn zoon ontmoet. Daarna zijn we met de auto naar Pretoria gereden want Mark wou zijn broer nog eens bezoeken. Echt heel lieve mensen die mij spontaan een knuffel gaven. Ik had hen vertelt over de reis die ik en Cindy gaan maken en de broer van Mark kende iemand in Kaapstad die daar reisleider is en hij ging hem eens contacteren en als hij tijd heeft kan hij ons rondleiden in Kaapstad , hij kent alle mooie plekjes J. Dus dat is goed nieuws é Cindy, onze eigen privégids ;) .

Daarna doorgereden naar Mokopane Biodiversity Centre. Ze rijden hier links, zoals in Engeland, dus het was even wennen. In the Mokopane Biodiversity Centre hebben ze een kleine zoo en daar achter ligt een groot stuk land waar de gazelle’s, antilopes, neushoorns, giraffen enz vrij rondlopen. Er zitten wel geen roofdieren. Het is zo’n beetje het Krugerpark int klein. Toen ik aankwam in Mokopane mocht ik direct mee met de jeep om het park eens te zien. Al redelijk veel dieren gezien. Toen ik terugwas kwam was er een filmploeg die toevallig het park kwam filmen. Ze maakten ook een reportage over studenten uit het buitenland en dus werd er mij gevraagd of ze mij mochten interviewen. Ik kreeg een microfoontje en met de camera op mij gericht moest ik een 15-tal vragen beantwoorden zoals waar ik vandaan kwam en wat ik daar ging doen enz. Vrij grappig allemaal, kga dus binnenkort op de Zuid-Afrikaanse tv zijn. What a welcome :p. 

 

Daarna de mensen en dieren ontmoet. Het zijn allemaal heel leuke mensen. Er is wel maar 1 iemand van mijn leeftijd, de Zuid-Afrikaanse Arthur. Ik heb kennis gemaakt met de leeuwen Leo en Lisa. 2 redelijk tamme leeuwen die ik mocht aaien doorheen de omheining. Maar niemand mag erbij in hun kooi aangezien je nooit weet natuurlijk. Maar het was toch even intimiderend om voor zo’n grote leeuw te staan, en zeker wanneer hij begint te brullen !

Een leuke tamme kraai ontmoet, die ‘hello’ leert te zeggen. Daarna ben ik bij de cervals mogen gaan. Cervals zijn katachtigen die in de savanne leven. Ze zijn ook vrij tam en ik ging kennis met ze maken. Ik heb ze even kunnen aaien, maar natuurlijk moeten ze nog gewoon worden aan mij en mij aanvaarden. En ze hebben een ‘leuke’ manier om dat te doen. Als ze je op je pissen, dan ben je aanvaard J. Dus vanaf nu neem ik elke dag een extra paar kleren mee, just in case J.  Er zijn nog zoveel leuke dieren daar. Binnenkort ga ik vriendjes maken met de cheetah’s.

 

Tegen 16u ben ik met Trish, mijn gastvrouw naar haar huis gegaan. Maar ze is geen alleenstaande vrouw zoals ik had gedacht. Ik zit in een gezin met een meisje, Haley, van 5 jaar oud, 4 honden ( 2 spaniels, 1 basset en een 5 maand oude terrier ) en 1 kat J. Ze spreken hier Afrikaans en Engels, maar Haley spreek enkel Afrikaans dus dat is echt wel super goed voor mij om Afrikaans te leren. Ik  versta het meeste wel, maar moet nog veel leren J. Ik heb een mooie, grote kamer en men eigen badkamer met douche en bad. Het huis is echt heel groot en mooi ! Maar de realiteit van het gevaar is overal wel goed te zien. Voor alle ramen staat tralis. Bij de grote schuiframen zijn er hekken en alles moet op slot, zelfs als we thuis zitten.  S’avonds zijn er dan enkele vrienden van Trish op bezoek gekomen en hebben we genoten van een heerlijke braai ( bbq ). Het eten is echt geweldig. Trish koopt alleen maar verse groenten en haar man gaan af en toe jagen. Het vlees is dus rechtstreek vanuit the bush. Ze maken hier zelfs hun eigen ‘billtong’. Dat is gedroogd vlees en een absolute specialiteit in Zuid-Afrika. Gisteren lekkere gemsbok gegeten. Het vlees heeft echt een unieke en lekkere smaak. Het weer is hier aangenaam warm maar toch is de winter anders dan anders. Normaal regent het maar een 3-tal dagen in de winter, maar het heeft nu al blijkbaar 6 dagen geregend…Zondag was het een rustdag en gisteren is Mark mij komen halen om 7.15u voor men eerste werkdag (Het is hier al licht rond 6u ’s morgens, maar tegen 18u is het dus al donker) Ik heb vooral meegeholpen met het voederen van de dieren hier. Zoals de mininijlpaardjes. Ik dacht eerst dat het kleintjes waren, maar het zijn dus al volwassen dieren, gewoon in mini versie, maar echt wel heel gevaarlijk. Ze hebben grote tanden en kunnen je zelfs doden als ze willen. Maar ze zien er zo schattig uit, en ze hebben geleerd om hun mond open te doen als je bij hun omheining staat en dan moet je er stukjes eten ingooien J.

 

woensdag 8 juli 2009

Bijna weg...

Hey iedereen,

Binnenkort is het zover. Vrijdag om 17.35 vertrekt mijn vliegtuig (hopelijk) en even later maak ik een tussenlanding in Frankfurt. Zaterdagochtend kom ik aan in Johannesburg. Mijn stagebegeleider komt mij dan ophalen en na een 2 tal uur rijden komen we normaal gezien aan in de Mokopane Biodiversity Conservation Centre waar ik mijn stage ga doen. Ik zit in Mokopane ( vroeger Potgietersrus). Er is geen uurverschil. Het gaat er de volgende dagen droog zijn en zo rond de 20 graden. Dus dat ziet er al goed uit J

Kga jullie missen ! Veel mailtjes sturen and I’ll keep u posted !

-x-